Evden Uzakta Hasta Olmak

Ben mi adapte olmakta zorlanıyorum, yoksa havalar mı çok dengesiz bilmiyorum ama, sadece bir haftamı aldı evden uzakta kendine bakmaktan aciz bebeler gibi hastalanmam. Sanki dört yıldır yalnız yaşamıyormuşum gibi, ilk soğuk hava dalgasında yenik düştüm. Tahmin ediyorum ki, bunda henüz yazdan çıkamamış olmamın da etkisi vardır, 18.geleneksel yaz sonu tribimin sonunda, sonbaharı bi nebze olsun kabul edebilsem de, hiçbir güç bana kışı sevdiremedi. Soğuğa dayanıksızlığım, ılıman iklimde büyümüş olmam, ve dört yıl öncesine kadar hayatımda bot giymemiş olmam bir yana, bu sefer ani hava değişimi de çarptı beni, körfezde denize giriyorken kendimi Karadeniz'den gelen soğuk hava dalgasının içinde buldum. İlk günler, uyuduğum zamanlar dışında kesintisiz baş ağrısı çektim, aldırmadım. Sabah soğuk, öğlen sıcak, akşam aşırı soğuk havanın ardından, üstüne bir de yağmurda ıslanınca -deyim içinde geçen ahmak ben oluyorum- ikinci haftaya hazır ve nazır bir şekilde hasta başladım.

Hasta olmayı bildiğim gibi başımın çaresine bakmayı da biliyorum, ama yine de evde olmayınca hasta olmak çok koyuyor. Nazlanabileceğiniz anne, şımaracağınız baba ve en kötüsü de annenin sıcak hasta çorbası yok. Multivitamini çakıp ayağa fırlamaya çalıştığım dönemlerde, hep hazırlığın ilk haftası hastalanışım gelir aklıma; ilaç almak için yalnız başıma Şile'ye gidişim, eczane arayışım, yurda dönüp bütün günü uyuyarak geçirişim. Mazlum edebiyatını sevdiğimden değil, ama eklemeliyim ki ateşi çıktığında kabus görenlerdenim, hep aynı kabusu görürüm üstelik. Gerçek şu ki, kardan kıştan, soğuktan, hasta olmaktan nefret ediyorum, ve insan kaç yaşına gelirse gelsin hastayken anne ilgisi arıyor.

Bugün düzeldim düzelmesine de, Allahım sen bana Balıkesir'deyken hastalanmayı nasip et, bak valla hasta olmak istemiyorum demiyorum, hiç şikayet de etmem ama sevmiyorum kendi başımın çaresine bakmak zorunda olmayı. (Burada zeka yaşım 10'lara kadar düşüyor)

O değil de, şimdi bi nane-limon ne giderdi ama!