Bundan 1,5 sene önce Malta'ya gittiğimde, ev arkadaşım Burçin dışında, pek çok yabancı arkadaş edinmiştim. Bunların büyük çoğunluğunu Japonlar ve Ruslar oluşturuyordu. Şimdi hepsi dünyanın dört bir yanına dağıldılar, ama çağımızın teknolojileri sağolsun pen friend olmaktan öteye gittik, mail facebook vs. yollarla bağlarımızı koparmadık. Hele içlerinde bir Japon kızı vardı ki, orada son geceme kadar beni yalnız bırakmadı. Biz onun sushi'lerini yiyemedik ama, o bizim mantımızı çok sevdi. Türk restoranında Efes içti, televizyonda maç açıkken, ve diğer Türkler bağrışırken bizimle köfte yedi, pilavı yadırgamadı. Kısacası Junko'nun yeri bizde hep ayrıydı.
11 Mart günü dünya olarak 8.9'luk bir depreme uyandık. Bu aralar kötü haberleri hep yarı uykuluyken twitter üzerinden alıyorum, tsunaminin ve depremin haberini de bu şekilde aldım. Deprem bölgesinde yaşıyor olduğumuzdan, 99 depremini gördüğümüzden mi bilmiyorum, bi başka etkiledi Japonya'da olanlar beni. Çoğu insan depremi pek ciddiye almamıştı, "Onlar alışkın abi, Japon yapıyo, yıkılmaz o binalar" dese de, canlı canlı izlediğimiz felaket hepimizi korkuttu. Kafamı toplayıp facebook'taki Japon arkadaşlarıma mesaj attım. Telefon bağlantıları iyi değildi ancak internet kullanabiliyorlardı. Her "iyiyim" cevabından sonra rahatlıyor, cevap vermeyenler için endişelenmeye başlıyordum. Ve tabi ki en çok hala bana geri dönmeyen Junko için endişeliydim.
O gün Junko'dan haber çıkmadı. İnternet üzerinden ulaşabileceğim her sosyal mecradan mesaj attım, Burçin'den cep telefonuna mesaj atmasını rica ettim, başka bir Japon arkadaşımız skype'tan ulaşmayı denedi. Gece yattığımda aklıma gelen yine Junko'ydu, korkuyor muydu mesela şimdi, uyuyabiliyor muydu? Ne haldeydi bilmiyordum, Tokyo yakınlarında yaşadığını biliyordum ve bu beni daha da korkutuyordu. Ya okyanusun yakınlarında yaşıyorsa, ya kaybolanlardan biri de oysa... Google'ın Person Finder Service'inden bile arattım, yoktu. Uyumuşum.
Sabah uyandığımda mesaj kutumda bir okunmamış mesajım vardı. "Deniz! Dün çok korkunçtu, elektrik yoktu ve mobil hatlar kesikti. Çok korktum, uyuyamadım bile, ama şimdi iyiyim.."
Junko'nun da mesajıyla birlikte, bütün arkadaşlarımın sağ olmasının buruk bir sevinci var içimde.Japonya'nın yaralarını sarmasını dilemekten başka çare yok. Ülke olarak ne kadar mucizevi bir şekilde toparlandıklarını, II.Dünya Savaşı'ndan biliyoruz zaten. (Japanese Modernization diyerek bölüm hocalarıma selam ederim:) Son olarak Japonya çevresindeki fay hatlarına kendinize gelin demek istiyorum. 7.3 diye artçı mı olur lan, artçı dediğin 3.2 olur, ne biliyim 4.1 olur, abartmayın, efendi olun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder